بازار ارز های دیجیتال، اگرچه با سودهای زیادی همراه است، اما برخی از افراد نیز متحمل ضررهای مالی زیادی می‌شوند. یکی از دلایل اصلی عدم موفقیت در این بازار، کمبود دانش کافی در این حوزه است. بازار رمزارزها نیز همانند سایر بازارها، دارای اصطلاحات خاص خود است. متأسفانه، تعداد زیادی از افراد با این اصطلاحات آشنا نیستند و به درستی نحوه استفاده از آن‌ها را نمی‌دانند. یکی از اصطلاحاتی که در دنیای ارزهای دیجیتال وجود دارد، “توکن” است که گاهاً به اشتباه به جای “کوین” استفاده می‌شود یا به برخی از انواع ارزهای دیجیتال اشاره دارد.
در این مقاله، به سوالی که توکن چیست و کاربردهای آن چیست، پاسخ خواهیم داد. پس با ما در نوین ارز صرافی ارزهای دیجیتال همراه باشید.
توکن چیست؟
توکن، یکی از اصطلاحات مرتبط با ارزهای دیجیتال است و به یک رمزارز یا ارز دیجیتال خاص اشاره می‌کند. توکن‌ها به عنوان دارایی‌ها یا ابزارهایی قابل تعویض و مبادله قرار می‌گیرند و بلاکچین ویژه‌ای برای خود ندارند. معمولاً توکن‌ها از طریق فرآیند عرضه اولیه کوین (ICO) ایجاد می‌شوند و می‌توانند برای مقاصد سرمایه‌گذاری، ذخیره ارزش یا خرید و فروش استفاده شوند.
توکن‌ها انواع مختلفی دارند و می‌توانند ویژگی‌های متنوعی داشته باشند. اما به طور کلی، توکن‌ها ویژگی‌های عمومی زیر را دارند:
۱. بلاکچین اختصاصی ندارند.
۲. تراکنش‌ها به صورت غیرمتمرکز و با اجماع اعتبارسنج‌های شبکه انجام می‌شود.
۳. می‌توانند به عنوان روش پرداخت استفاده شوند.
۴. برای سرمایه‌گذاری مناسب هستند.
۵. ساخت و ایجاد آن‌ها آسان و بدون نیاز به دانش برنامه‌نویسی است.
۶. معمولاً از طریق فرایند عرضه اولیه (ICO) ایجاد، توزیع و به گردش در می‌آیند.
۷. توکن‌ها با کدهای رایانه‌ای خوداجرا (self-executing) پیاده‌سازی می‌شوند و بدون نیاز به پلتفرم شخص ثالثی فعالیت می‌کنند.
یکی از دلایل اصلی ساخت توکن‌ها توسط پروژه‌ها، کاهش هزینه‌ها است. ایجاد توکن در بستر ارزهای دیجیتال نیازمند هزینه‌های کمتری است. همچنین، با استفاده از عرضه اولیه، می‌توان سرمایه مورد نیاز برای فعالیت شرکت را جمع آوری کرد.
یکی از دلایل دیگری که شرکت‌ها به جای ساخت بلاکچین خود، توکن ایجاد می‌کنند، سادگی فرآیند ساخت آن است. با استفاده از افرادی که دانش برنامه‌نویسی دارند و با قراردادهای هوشمند آشنایی دارند، می‌توان به راحتی توکن خود را ایجاد کرد.
همچنین، کار کردن در بستر ارزهای دیجیتالتوکن‌ها امکاناتی را فراهم می‌کنند که در سیستم‌های مبتنی بر بلاکچین قابل استفاده است. به عنوان مثال، توکن‌ها می‌توانند برای انتقال ارزش و دارایی‌ها بین افراد مختلف استفاده شوند. همچنین، می‌توانند در کاربردهای مختلفی مانند پرداخت‌ها، تجارت الکترونیک، قراردادهای هوشمند و اعتبار سنجی هویت استفاده شوند.
معروف‌ترین برخی از توکن‌ها
– توکن بیتکوین (Bitcoin): توکن اصلی بلاکچین بیتکوین است و برای انتقال ارزش و انجام تراکنش‌ها استفاده می‌شود.
– توکن اتریوم (Ethereum): توکن اصلی بلاکچین اتریوم است و برای اجرای قراردادهای هوشمند و توسعه برنامه‌های توزیع‌شده استفاده می‌شود.
– توکن بایننس (Binance Coin): توکنی از بلاکچین بایننس است که در پلتفرم مبادلات و تجارت رمزارز بایننس استفاده می‌شود و می‌تواند به عنوان واحد پرداخت و کاهش هزینه‌ها در بایننس استفاده شود.
– توکن ریپل (Ripple): توکنی که برای انتقال پول و دارایی‌ها در شبکه ریپل استفاده می‌شود و اهدافی مشخص در حوزه بانکداری و انتقال پول بین بانک‌ها دارد.
مقصد و کاربرد هر توکن ممکن است متفاوت باشد و به پروژه یا پلتفرم خاصی وابسته باشد. قبل از انجام هرگونه تراکنش یا سرمایه‌گذاری در توکن‌ها، مهم است که در مورد آن‌ها تحقیق کنید و با شرایط و خطرات مربوطه آشنا شوید.
توکن‌ها، ارزهای دیجیتال و آلت کوین‌ها
اصطلاح “توکن” اغلب به اشتباه به جای دو کلمه “رمزارز” و “آلت کوین” استفاده می‌شود. اما این اصطلاحات از یکدیگر متمایز هستند.
آلت کوین‌ها ارزهای رمزنگاری شده جایگزینی هستند که پس از موفقیت عظیمی که بیت کوین به دست آورد راه اندازی شدند. آلت کوین‌ها به عنوان جایگزین‌های پیشرفته بیت کوین راه اندازی شدند که ادعا می‌کنند در برخی از موارد به بیت کوین برتری دارند و نقاط ضعف آن را پوشش می‌دهند.
لایت کوین (LTC)، بیت کوین کش (BCH) و دوج کوین (DOGE) از نمونه‌های رایج آلت‌کوین‌ها هستند. اگر چه هر کدام از این آلت کوین‌ها توانسته‌اند تا حدی به موفقیت برسند، اما هیچ‌کدام نتوانسته‌اند محبوبیتی شبیه به بیتکوین کسب کنند. آلت کوین‌ها برخلاف توکن‌ها دارای بلاکچین اختصاصی خود هستند و در درجه اول به عنوان یک بستر برای پرداخت‌های دیجیتال استفاده می‌شوند.
توکن مثلی و غیر مثلی
توکن‌ها را در حالت کلی می‌توان به دو دسته توکن‌های “مثلی” و “غیرمثلی” تقسیم کرد. به توکن‌های مثلی توکن “تعویض‌پذیر” (Fungible) و به توکن‌های NFT توکن “تعویض‌ناپذیر” (Non-Fungible Token) نیز گفته می‌شود. تعویض‌پذیری یکی از ویژگی‌های توکن‌ها است که به بیان ساده به این معنی است که یک واحد مشخص از آن نوع توکن، هیچ تفاوتی با واحدی دیگر از آن ندارد.
به عبارت ساده، یک دلار همیشه یک دلار است و بیت کوین همیشه بیت کوین است. شما می‌توانید اسکناس‌های ۱۰ دلاری را با فرد دیگری مبادله کنید و هر کدام از شما همچنان همان ارزش را در کیف پول خود خواهید داشت. قابلیت تعویض‌پذیری به این معنی است که یک ارز دیجیتال و دارایی خاص ارزشمندتر یا کمیاب‌تر از بقیه نیستند. در صورتی که این چنین باشد، کل اکوسیستم را مختل می‌کند و معاملات روزمره را با مشکلات بزرگی مواجه خواهد کرد.
توکن‌های مثلی را می‌توان برای خرید، فروش و معاملاتی که در آن‌ها به واحدهای مشابه توکن‌ها نیاز است، استفاده کرد. به عنوان مثال، می‌توانید از توکن‌های مثلی برای خرید کالاها و خدمات پرداخت کنید. در مقابل، توکن‌های غیرمثلی در مواردی استفاده می‌شود که نیاز است هر واحد از توکن منحصربهفرد باشد، مانند بازی‌های بلاکچینی جدید و آثار هنری دیجیتال.
به طور خلاصه، توکن‌ها، ارزهای دیجیتالی هستند که می‌توانند به دو دسته توکن‌های مثلی و غیرمثلی تقسیم شوند. توکن‌های مثلی تعویض‌پذیر هستند و می‌توانند به عنوان واحدهای مشابه برای معاملات استفاده شوند، در حالی که توکن‌های غیرمثلی تعویض‌ناپذیر و منحصربهفرد هستند و بیشتر برای کاربردهای خاصی مانند بازی‌ها و آثار هنری استفاده می‌شوند.
انواع توکن‌ها
توکن‌ها بر اساس نوع خود به چند دسته مختلف تقسیم می‌شوند. این دسته‌بندی‌ها متنوع هستند، اما به طور کلی توکن‌ها را می‌توان به دسته‌های زیر تقسیم کرد:
۱. توکن‌های با ارزش ثابت (Stablecoin):
توکن‌های با ارزش ثابت نوعی از ارزهای دیجیتال هستند که قیمت آن‌ها تغییرات زیادی ندارد. هدف اصلی این توکن‌ها، حفظ کاربران در برابر نوسانات قیمت ارزهای دیجیتال است. توکن‌های با ارزش ثابت بر اساس پشتوانه‌ای که دارند، به چهار دسته تقسیم می‌شوند:
– توکن‌های با پشتوانه فیات: این نوع توکن‌ها پشتوانه‌ای مانند ارزهای فیات (مانند دلار) یا واحدهای پولی رایج در برخی کشورها دارند.
– توکن‌های با پشتوانه کالا: ارزش برخی از توکن‌های با ارزش ثابت به فلزات گرانبها مانند طلا یا نقره وابسته است. این نوع توکن‌ها همچنین می‌توانند به عنوان ذخیره ارزش استفاده شوند و قابلیت نقدشوندگی بیشتری نسبت به سایر توکن‌های با ارزش ثابت دارند.
– توکن‌های با پشتوانه کریپتوکارنسی: این نوع توکن‌ها توسط ارزهای دیجیتال دیگر مانند اتریوم پشتیبانی می‌شوند.
– توکن‌های بدون پشتوانه: این دسته از توکن‌ها هیچ دارایی به عنوان پشتوانه ندارند و از الگوریتم‌های خاصی برای حفظ قیمت ثابت خود استفاده می‌کنند.
تتر در حال حاضر به عنوان محبوب‌ترین توکن با ارزش ثابت در بازار شناخته می‌شود و رتبه سوم بازار را به خود اختصاص داده است.
۲. توکن‌های کاربردی (Utility Token):
توکن‌های کاربردی نوعی توکن قابل تعویض هستند که به تعداد محدودی عرضه می‌شوند و برای پرداخت هزینه‌ها، خرید کالا و دریافت خدمات در یک یا چند پروژه خاص استفاده می‌شوند. یکی از توکن‌های کاربردی معروف، توکن اتر است که تمام معاملاتریوم (Ethereum) یکی از اصلی‌ترین توکن‌های کاربردی است و بسیاری از پروژه‌ها و بلاکچین‌ها از زیرساخت اتریوم برای ایجاد توکن و اجرای قراردادهای هوشمند استفاده می‌کنند.
۳. توکن‌های امنیتی (Security Token):
توکن‌های امنیتی نوعی توکن هستند که حقوق مالکیت یا سهام یک دارایی فیزیکی یا مجازی را نمایندگی می‌کنند. این توکن‌ها معمولاً بر اساس فرمالیته قانونی صادر می‌شوند و به عنوان ابزار سرمایه گذاری استفاده می‌شوند. توکن‌های امنیتی ممکن است مشابه سهام یک شرکت عمل کنند و حقوق صاحبان آن‌ها را تضمین کنند.
۴. توکن‌های غیر قابل تعویض (Non-Fungible Token):
توکن‌های غیر قابل تعویض یا NFT هر توکنی است که قابلیت یک به یک بودن را دارد، به این معنی که هر توکن دارای ویژگی‌ها و مشخصات منحصر به فردی است. این توکن‌ها معمولاً بر پایه استاندارد ERC-721 در بلاکچین اتریوم ایجاد می‌شوند و به عنوان نماینده از تصاویر، ویدئوها، موسیقی، بازی‌ها و دارایی‌های دیجیتال دیگر عرضه می‌شوند.
۵. توکن‌های تبادلی (Exchange Token):
توکن‌های تبادلی معمولاً به عنوان واحد نقدی در بورس‌ها و صرافی‌های رمزارز استفاده می‌شوند. این توکن‌ها به کاربران اجازه می‌دهند تا ارزهای دیجیتال را خرید، فروش و مبادله کنند.
توکن‌ها نقش مهمی در بلاکچین‌ها و اکوسیستم رمزارزها ایفا می‌کنند و هر کدام ویژگی‌ها و کاربردهای خاص خود را دارند. البته این دسته‌بندی گسترده‌تر از آنچه در اینجا ذکر شده است و برخی توکن‌ها ممکن است در دسته‌های مختلف قرار بگیرند و ویژگی‌های متنوعی داشته باشند.
توکن‌ها، واحدهای دیجیتالی که بر روی بلاکچین‌ها ساخته می‌شوند، امکان تعریف و تبادل ارزش را فراهم می‌کنند. برای ساخت توکن، استانداردهای خاصی وجود دارد که برای تعیین قوانین و رویه‌های ساخت استفاده می‌شوند. در ادامه به معرفی برخی از این استانداردها می‌پردازیم:
استاندارد TRC-20:
استاندارد TRC-20 یک مجموعه قوانین برای ساخت و راه‌اندازی توکن‌ها بر روی بلاکچین ترون است. با استفاده از این استاندارد، هر کسی بدون نیاز به مجوز می‌تواند توکن‌های خود را بر اساس قوانین TRC-20 تولید و توزیع کند. توکن‌های ساخته شده با استفاده از این استاندارد، قابلیت تعامل با سایر توکن‌ها و برنامه‌های کاربردی موجود در شبکه ترون را دارند. از مهم‌ترین ویژگی‌های این استاندارد می‌توان به انتقال سریع و کارمزد پایین، ایجاد اپلیکیشن‌های غیرمتمرکز، مقیاس‌پذیری بالا و امکان سفارشی‌سازی رابط کاربری اشاره کرد. تتر (Tether) یکی از معروف‌ترین پروژه‌هایی است که بر اساس استاندارد TRC-20 ساخته شده است.
استاندارد BEP-20:
استاندارد BEP-20 به معنای “پیشنهاد تکمیل زنجیره هوشمند بایننس” است و برای طراحی و نوشتن قراردادهای هوشمند روی شبکه BSC (Binance Smart Chain) یا زنجیره هوشمند بلاکچین بایننس ایجاد شده است. برای ساخت یک توکن با استاندارد BEP-20، شخص باید زبان برنامه‌نویسی سالیدیتی را مسلط باشد، زیرا برای تعریف ویژگی‌های فنی توکن، باید از زبان سالیدیتی در کد قراردادهای هوشمند استفاده شود. از ویژگی‌های اصلی استاندارد BEP-20 می‌توان به سرعت بالا در انجام تراکنش‌ها، کارمزد کمتر و قابلیت ارتباط بین زنجیره‌های مختلف اشاره کرد.
استاندارد ERC-20:
ERC-20 یک استاندارد فنی است که توسط ویتالیک بوترین و فابیان فوگشتلر در سال ۲۰۱۵ تعریف شدر مورد استاندارد ERC-20، آن را مکمل ارتباطی برای توکن‌های قابل تبادل در شبکه Ethereum می‌دانیم. ERC-20 بیانگر Ethereum Request for Comments 20 است و در حال حاضر از روشی بسیار متداول برای صدور توکن‌ها در شبکه Ethereum استفاده می‌شود. توکن‌های ERC-20 می‌توانند توسط هر شخصی صادر شوند و قابلیت تعامل با سایر توکن‌ها و برنامه‌های کاربردی موجود در شبکه Ethereum را دارند.
استاندارد ERC-20 شامل چندین تابع است که برای ارتباط با توکن‌ها استفاده می‌شود. برخی از این توابع شامل موارد زیر هستند:
– balanceOf: این تابع برای دریافت موجودی حساب توکن یک آدرس خاص در شبکه Ethereum استفاده می‌شود.
– transfer: با استفاده از این تابع، می‌توان توکن‌ها را به یک آدرس دیگر در شبکه Ethereum انتقال داد.
– approve و transferFrom: این دو تابع برای ایجاد مکانیزم‌های اجازه‌دهی به یک شخص دیگر برای انتقال توکن‌ها به نام خودشان به آدرس‌های دیگر استفاده می‌شوند.
– totalSupply: با استفاده از این تابع، می‌توان مجموع عرضه کلی توکن‌های موجود در شبکه Ethereum را دریافت کرد.
با استفاده از استاندارد ERC-20، بسیاری از توکن‌های معروف مانند ETH (توکن اتریوم)، LINK (توکن Chainlink) و DAI (توکن Dai) صادر شده‌اند. این استاندارد به توسعه‌دهندگان امکان می‌دهد توکن‌های خود را به راحتی ایجاد کنند و آن‌ها را در صرافی‌ها یا کیف پول‌های سازگار با ERC-20 قابل معامله کنند.
نوین ارز سامانه تمام اتوماتیک و تخصصی خرید و فروش ارزهای دیجیتال می باشد. همینطور کاربران می توانند نسبت جهت خرید و فروش ارز دیجیتال و تتر می توانید در نوین ارز ثبت نام کنید.
ما را دنبال کنید و با دوستان خود به اشتراک بگذارید.